De laatste jaren heeft Bill Callahan zich een beetje verslapen. Niet om Shepherd in a Sheepskin Vest en Gold Record, zijn laatste twee, tekort te doen; energieke albums waren het allerminst. Dubbelalbum Ytilaer is dan ook bedoeld om zichzelf en z'n luisteraars een beetje wakker te schudden; spring uit bed, geef je partner een zoen, gooi met dingen, zing, vecht, huil, dat soort dingen. Callahan wil dat we weer dingen voelen. En wat dat betreft zijn er op Ytilaer (keer 'm om en u snapt 'm) genoeg prikkels. Het is een soms bijna jazzachtige 'songcyclus' à la Van Morrison's Common One en het werk van Callahan's vroegere vlam Joanna Newsom, waarbij de gothic country-troubadour nog altijd zijn stoïcijnse zelf blijft.
|