Bonny Light Horseman vernoemde zichzelf en het debuutalbum naar een eeuwenoude ballade over een geliefde die als soldaat in de Napoleontische Oorlogen aan zijn eind komt -- en zo stamde het gros van de liedjes die Anaïs Mitchell, Eric D. Johnson en Josh Kaufman in hun begindagen vertolkte uit de vroege negentiende eeuw. Opvolger Rolling Golden Holy maakt wat dat betreft een flinke tijdsprong. Alsof bovengenoemde geliefde op een boot gestapt is, op zoek naar een beter leven, en via Woodstock in het Laurel Canyon, LA van de laat-twintigste eeuw is terechtgekomen. 

De warme samenzang is hetzelfde, maar tekst, melodie en vooral productie zijn hier beduidend moderner. Relatief gezien dan. We horen banjo's, mondharmonica's en lapsteelgitaren; The Mamas and the Papas, Carole King en Hiss Golden Messenger. Een album dat bewijst hoe tijdloos folk kan zijn. 'Goodbye to the old country', lijkt het devies, 'Seems good a time as any / to believe in the land of plenty.'