Als er iemand de afgelopen jaren bewezen heeft de kunst van het weglaten te beheersen, dan is het Ry Cuming, beter bekend als RY X. Met een stem als een slapeloze nachtwandeling koorddanst Cuming al ruim een decennium op het randje van wat pop is. Hoeveel kan je weghalen en toch nog een liedje overhouden? Wat dat betreft is zijn vierde, Blood Moon, een verrassend weelderige plaat. Stil is het nog zelden, al is het vaak slechts een zijdezachte piano dat de ruimte opvult of een orkest dat de snaren bespeelt alsof ze ieder moment kunnen breken, de blazers alsof ze vooral de buren niet wakker willen maken. Cuming maakte dit album in de bergen bij L.A. met uitzicht op de Stille Oceaan - en dan vooral 's avonds. Ergens tussen overvloedig stadslicht en vele duizenden kilometers duisternis. Het lijkt dat onderliggende contrast dat Blood Moon zijn hooggespannen rust meegeeft.