Nieuwsbrief-week25

Genoeg aangename verrassingen deze week - van de eerste Pakistaanse Grammy-winnaar tot een gezellige Damien Jurado-plaat en een héél lang verwachte comeback.

Album van de Week

Aanvankelijk was Arooj Aftab van plan met haar derde album een uitbundigere kant van haarzelf te laten zien - in de richting van haar grote inspiratiebron Abida Parveen, the Queen of Sufi music. Maar met het overlijden van haar broer pakte dat plots anders uit. Op Vulture Prince - misschien wel het beste album van 2021, nu eindelijk in Nederland te verkrijgen - put Aftab net zo zeer uit haar Pakistaans-Hindoestaanse afkomst als uit datgene dat ze op het conservatorium in Boston heeft geleerd. Teksten van Urdu en Perzische dichters worden verweven in muisstille, minimalistische ambient-jazz, kabbelend edoch groots als de Hudson-rivier door Brooklyn. Soms klinkt er een gong en zwelt Vulture Prince aan, maar het is een album dat juist gedijt in het zachte. Des te meer word je als luisteraar gedwongen écht te luisteren. Dat heeft men overigens al massaal gedaan, écht naar Aftab luisteren. Het nummer 'Mohabbat' dook op in de zomerplaylist van, jawel, Obama en won dit voorjaar een Grammy voor Best Global Music Performance. Nu is het aan u de beurt.

Nieuw binnen

Sinds zijn gedreven Maraqopa-trilogie en het overlijden van vaste producer en vriend Richard Swift heeft Damien Jurado niet meer zo opgetogen geklonken als op Reggae Film Star. Neem dat met een korreltje zout, overigens, want ook op deze losse songcyclus over de marges van de filmindustrie blijft Jurado een zacht eitje. Het zijn korte, warme folkliedjes, bitterzoet als vakantiefoto's van een verdwenen bestemming.

Ze brak een paar geleden door in de stortvloed aan Phoebe Bridgers-adepten, maar dat stadium is voor Soccer Mommy al lang voorbij. Hand in hand met producer Daniel Lopatin van Oneohtrix Point Never maakt ze een avontuurlijk popplaat, Sometimes Forever, die honkytonk-countryliedjes combineert met Björk-achtige electronica-extravaganza alsof het niets is.

Mag iets nog 'progressive rock' heten, als de tijd de band in kwestie al heeft ingehaald? Ach, wat maakt het uit. Feit blijft dat Porcupine Tree ook anno 2022 - dertien(!) jaar na het laatste album - nog keurig zijn mannetje staat. Aan Closer / Continuation is járenlang geknutseld en het resultaat is prettig distopisch en op sommige momenten welhaast Pink Floyd-esk.

Laat het maar aan cultlabel Light In The Attic over om ons eens in de zoveel tijd aan vergeten parels te herinneren. Zo is het nu de beurt aan een schitterende heruitgave van misschien wel de meest onwaarschijnlijke samenwerking van de sixties: Nancy Sinatra & Lee Hazlewood - de popprinses en de psychedelische cowboy. Een broeierige duetplaat als een Bond-film.

Pre-orders

Wie heeft er nog therapie nodig? Aan Lizzo's empowerment-pop genoeg. Haar nieuwste heet Special (15 juli).

Nieuwsbrief-week25

Album van de Week

Nieuw binnen

Pre-orders

VelvetMusic.nl maakt gebruik van cookies