Er zijn hele YouTube-kanalen gewijd aan het herinterpreteren van bekende hits in alternatieve genres. Een middeleeuwse Eminem, een slow jazz versie van ‘Blinded By The Lights’, et cetera. U2, zo blijkt, steekt z’n eigen megahits liever zelf in een ander jasje. Want waar Songs of Surrender, de eerste nieuwe release van de band in zes jaar, vaak eenvoudigweg unplugged is, pluggen Bono en co ook regelmatig nieuwe instrumenten in: voor een muzak-versie van ‘The Fly’, een atmosferische ‘’Where The Streets Have No Name’, een welhaast calypso-achtig ‘The Miracle (of Joey Ramone)’ en een gospel-interpretatie van ‘I Still Haven’t Found What I’m Looking For’. Het is intiem, zeker voor U2. Bijna op het vervreemdende af, zo dicht zit Bono op de microfoon. Het maakt het voor een band die al zo lang mee gaat dan ook een behoorlijk uníék album. Niet alleen voor de completists. Ook voor diegenen die een welbekend repertoire eens in nieuw licht willen aanschouwen. CD / 4CD / 2LP / 4LP
|