Misschien dat u Wilco inmiddels vooral kent als die nouveau dad rock-formatie die het best gedijt bij minimale variatie op een oud vertrouwd familierecept. Dat lijkt althans na Schmilco (2016), Ode to Joy (2019) en Cruel Country (2022) de tendens. Afhankelijk van wat u wilt horen heeft er op Cousin, het dertiende album van de band uit Chicago, wel degelijk een flinke kentering plaatsgevonden. De groep die vrijwel altijd zijn eigen albums produceert, nodigde voor het eerst sinds 2009 een externe producer uit in The Loft. Cate Le Bon, welteverstaan, de Welshe paradijsvogel die naam heeft gemaakt met haar hoekige, gedeconstrueerde barokpop. Die sound werkt door op Cousin met tot gevolg dat de liedjes van Jeff Tweedy niet het gebruikelijke warme bad zijn. Soms eerder een onverwachte koude douche. Het is het werk van een band die al lang geen Yankee Hotel Foxtrot meer hoeft te maken, maar heus nog wel wat experiment in z'n mars heeft. CD / LP |
