Tachtig. John Cale is tachtig. Het is zestig jaar geleden dat hij in New York met John Cage en La Monte Young speelde, vijfenvijftig jaar geleden dat hij de punk uitvond met The Velvet Underground en nog altijd zit de Welshman middenin de avant-garde. Het helpt dat Cale voor Mercy de medewerking inschakelde van een klein leger jonge vernieuwers, zoals Avey Tare en Panda Bear van Animal Collective, Laurel Halo, Weyes Blood, Dev Hynes/Blood Orange, Sylvan Esso en Fat White Family. Maar ook als hij het even in z'n eentje doet is er niets dat ouderdom doet vermoeden. Sinds het muzikaal gelijksoortige Music For a New Society (1982) lijkt de stem van Cale nauwelijks veranderd. In zekere zin voelt Mercy als een geüpdatete versie van dat album: onrustig, caleidoscopisch, noir, hallucinant. De tijden zijn veranderd, net als de productietechnieken, maar Cale houdt het allemaal makkelijk bij en sleurt de muziekwereld nog altijd verder de toekomst in. CD / LP
|