Zoals Rotterdam zijn reputatie als smerige havenstad langzamerhand heeft ingeruild voor dat van een steriele uitvalshaven voor young professionals, zo heeft ook Iguana Death Cult op het eerste gezicht gladde boel gemaakt. De smoezelige herrie van het debuut (2017) paste destijds perfect in de garagesurf-rennaissance, maar is op Echo Palace geheel ingeruild voor een (iets) meer gepolijst post-punkgeluid. De hoekige liedjes waarbij vooral met de saxofoon nog buiten de lijntjes wordt gekleurd doen vaak denken aan de New Yorkse no wave-scene van begin jaren '80 (ESG, Bush Tetras, Delta 5) en nog net ietsje meer aan een band die jaren later uit diezelfde voedingsbodem voortkwam: Parquet Courts. Zanger Jeroen Reek lijkt er zijn nieuwe accent rechtstreeks van hebben overgenomen. Laten we het - om in Rotterdamse termen te blijven - een muzikale voortzetting van de Holland-Amerika Lijn noemen. CD / LP