Ebm

Recensie

Hadden we in 2019 al The Blanck Mass Sessions, bestaande uit een premix van het 2018 Editors-album Violence, nu komen we bij de overtreffende trap: EBM ofwel EditorsBlanckMass. Jawel, producer en toetsentovenaar Benjamin John Power aka Blanck Mass is toegetreden tot de groep en heeft onmiddellijk zijn stempel gedrukt op het nieuwe songmateriaal. Zoals te verwachten valt, is dat nu ritmischer, dansbaarder, bonkiger, en – het moet gezegd worden – minder subtiel dan het oude Editors-geluid. Toch is het niet een geheel onlogische stap in de ontwikkeling, want de mannen waren toch al op weg om steeds ritmischer muziek te maken, en het verwondert niet dat Karma Climb op een New Order-album had kunnen staan. Daarnaast valt op dat de tracks langer zijn dan vroeger, wat het hypnotiserende effect van de muziek verhoogt. Maar sommige zaken zijn bij het oude gebleven: er is nog genoeg gitaar te horen en ook de kenmerkende zang is gelukkig niet verdwenen in de mix. Daarmee vormt EBM, dat ook staat voor electronic body music (industriële dancepunk uit de jaren tachtig), een vernieuwde Editors zonder dat hun oude karakter (helemaal) verdwenen is. Bron: Recordzine (André de Waal)