Bach: The French Suites

Na 43 jaar voor Sony te hebben opgenomen, is Murray Perahia overgelopen naar Deutsche Grammophon. De eerste proeve van hun samenwerking is meteen een schot in de roos. Sinds de Amerikaanse pianist in 1992 werd geplaagd door een duimblessure en daardoor jarenlang zelfs niet kon optreden, heeft hij steeds weer troost gevonden bij Bach. Diens muziek heeft zich als het ware in zijn genen genesteld. Perahia speelt de zes Franse suites met een ideale synthese van kleuren en lijnen. De piano is bij hem geen surrogaat van het klavecimbel. Hij benut de mogelijkheden van het moderne instrument in een licht en helder spel van klank en beweging. In de eerste drie suites, die in mineur staan, legt hij het accent op het tedere karakter. In de volgende drie, in majeur, slaat hij minder melancholieke tonen aan. In alle zes treft de wijze waarop Perahia de gestileerde dansritmes weet te integreren in het weefsel van harmonie en contrapunt. De interpretatie is tot in de fijnste finesses doordacht, maar doet toch geen moment steriel of gekunsteld aan, onder meer door subtiele variaties in de herhalingen. Bach als medicijn voor de ziel, niet alleen voor de pianist, maar ook voor de luisteraar.

Eddie Vetter (6-2016)